Fizykoterapia jest działem współczesnej medycyny klinicznej, która stosuje w celach leczniczych, profilaktycznych i rehabilitacyjnych różne formy energii.
Leczenie metodami fizykoterapeutycznymi polega na wywoływaniu fizjologicznych reakcji tkanek za pomocą bodźców fizycznych (np. mechanicznych, termicznych, elektrycznych, magnetycznych, itp.) i chemicznych pochodzących od naturalnych tworzyw uzdrowiskowych ( tj. wód, gazów, peloidów).
Celem fizykoterapii, jak każdej innej formy leczenia, jest usunięcie procesów chorobowych
lub ich następstw, zmniejszenie dolegliwości wynikających z toczących się procesów zwyrodnieniowych i zapalnych oraz zapobieganie nawrotom i postępowi choroby .
Elektroterapia
W elektroterapii wykorzystywane jest działanie prądu elektrycznego (stałego lub zmiennego) na organizm ludzki.
W rehabilitacji efekt działania elektroterapii jest uzależniony od rodzaju zastosowanego prądu i jego parametrów. Elektroterapia najczęściej stosowana jest w celu redukcji, a nawet zniesienie bólu, stymulacji mięśni- zmniejszenia lub zwiększenia napięcia mięśniowego, przyspieszenia komórkowej przemiany materii, resorpcji krwiaków i wysięków oraz uzyskania efektu przekrwienia w tkance.

Elektroterapia znajduje także
zastosowanie w jonoforezie - przezskórnej metodzie wprowadzania leków. Elektrodiagnostyka układu nerwowo-mięśniowego pozwala na ilościową ocenę funkcjonowania mięśni.
Laseroterapia
Światło laserowe, w odróżnieniu od zwykłego światła, jest monochromatyczne, spójne (koherentne) i spolaryzowane. Cechy te składają się na biostymulujące właściwości promieniowania laserowego małej mocy. Określenie biostymulacyjne oznacza, że temperatura tkanek podczas zabiegu nie wzrasta więcej niż 0,5 C.

W fizjoter
apii stymulacje światłem laserowym wykorzystuje się w celu poprawienia mikrokrążenia i pobudzania angiogenezy (procesu tworzenia nowych naczyń krwionośnych). Laseroterapia sprzyja wzrostowi aktywności enzymów oraz zmianom w wydzielaniu neuroprzekaźników i hormonów.
Wymienione efekty działania światła laserowego wykorzystuje się w rehabilitacji jako działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, przyśpieszające procesy regeneracji tkankowej oraz resorpcji płynów wysiękowych.
Sonoterapia - ultradźwięki
Ultradźwięki to drgania mechaniczne niesłyszalne dla ucha ludzkiego (o częstotliwości powyżej 20kHz).
Falę ultradźwiękową stosuje się w celu uzyskania wzrostu syntezy kolagenu (uelastycznienie tkanek), wewnątrz komórkowego wzrostu syntezy wapnia, przyśpieszania neoangigenezy (powstawania nowych naczyń z już istniejących poprzez ich rozgałęzianie i wydłużanie) , pobudzania procesów utleniania komórkowego, uzyskania zmian czynności błon komórkowych.

W fizjoterapii wykorzystuje się terapię ultradźwiękami w stanach zapalnych, w leczeniu zespołów bólowych, zmniejszenia obrzęku, w celu przyśpieszenia zdrowienia tkanek, zwiększenia rozciągliwości tkanki łącznej, zmniejszenia napięcia mięśni, ścięgien i wiązadeł.
Fonoforeza jest metodą przezskórnego wprowadzenia leków z wykorzystaniem ultradźwięków.
Elektrofonoforeza
Elektrofonoforeza jest metodą przezskórnej aplikacji leków wykorzystującą zalety jonoforezy (działanie prądu elektrycznego) oraz wpływ fal ultradźwiękowych.

Przeprowadzone badania porównawcze wykazały 4,5-krotnie większą głębokość penetracji (wnikania leku) z wykorzystaniem elektrofonoforezy w stosunku do fonoforezy. W stosunku do standardowej jonoforezy uzyskano 3-krotnie większą głębokość.
Magnetoterapia
W magnetoterapii wykorzystuje się wpływ zmiennego pola magnetycznego o niskiej częstotliwości na organizm ludzki.
Pole magnetyczne wywołuje przede wszystkim efekt biostymulacyjny. Skutkuje to intensyfikacją utylizacji tlenu i nasileniem procesów oddychania tkankowego, a co za tym idzie wzrostem metabolizmu tkankowego Powoduje działanie naczyniorozszerzające i naczyniotwórcze.
Zaletą pola magnetycznego jest równomierne przenikanie wszystkich tkanek, co znakomicie ułatwia wykonywanie zabiegów.
Pod wpływem pola magnetycznego przyśpieszeniu ulegają procesy gojenia i regeneracji tkankowej oraz resorpcji płynów wysiękowych (wchłanianie obrzęków).
Krioterapia
Krioterapia (kriostymulacja) to zastosowanie w krótkim czasie intensywnego bodźca zimna na powierzchnię ciała, lokalnie bądź ogólnoustrojowo, w celu wywołania fizjologicznych reakcji organizmu na ten bodziec. Silnie, szybkie schładzanie tkanki powoduje obkurczanie się drobnych naczyń krwionośnych, które następnie rozszerzają się gwałtownie powodując ocieplenie miejscowe i poprawę krążenia. Ulega przyspieszeniu przemiana materii, co powoduje hamowanie procesów zapalnych i efekt przeciwbólowy.

Krioterapię w rehabilitacji wykorzystuje się w celu zmniejsza obrzęku, przyspieszania wchłanianie krwiaków i wysięków podskórnych i okołostawowych, uzyskania efektu przeciwbólowego. W celu spotęgowania efektu leczniczego z zakresu krioterapii, zaleca się wykonanie ćwiczeń fizycznych tuż po zabiegu.
Naświetlania lampą Solux (światłolecznictwo)
Światło podczerwone jest bardzo dobrze pochłaniane przez ludzkie tkanki, powodując ich rozgrzanie, co skutkuje zmniejszeniem napięcia mięśni, rozszerzeniem naczyń krwionośnych, podwyższeniem progu odczuwania bólu oraz wzmożeniem komórkowej przemiany materii.
Brak komentarzy
Comments are closed.